Går ein inn og ser på subtyper av schizofrenier, finn ein at pasienten tilfredsstiller kriteria for ein paranoid schizofreni. A-kriteriet er generell kriterie for schizofreni oppfylt, jfr. over. Når det gjeld B-kriterier som gjeld vrangførestellingar og hallusinasjonar, har den kliniske observasjonstid vist at det foreligg klare paranoide vrangførestellingar. Vedrørande kriterie-C er affektavflatning inkongruens, katatoniske symptomer, ikkje framtredande.

Ut i frå pasientens sjukehistorie og observasjon i post med kliniske intervjuer er ein av den oppfatning at ein har haldepunkt for å setje diagnosa paranoid schizofreni. Ut i frå at pasienten har fungert umedisinert og opplever sjølv at ting fungerer, er det ikkje grunnlag for å sei at det er fare for vesentleg forverring av sjukdomstilstanden utan behandling, eller at ein vil kunne forvente vesentleg betring. Det er såleis ikkje aktuelt å igangsette psykofarmakologisk behandlihg utan at pasienten ynskjer dette sjølv. Ut i frå same grunngjeving kan ein heller ikkje sjå at det er grunnlag for å vurdere tvungent psykisk helsevem i fortsettelsen. Dette vil vere ei vesentleg inngriping i pasientens liv som ikkje kan seiast å gje utsikter til vesentleg betring av hans tilstand. Ein vurderer pasienten heller ikkje som direkte farleg for seg sjølv eller andre. Ein finn imidlertid grunnlag for bekymring for pasientens omsorgsevne."

Eg har ikkje hatt kontakt med pasienten etter utskrivinga.

Dette til orientering.

Vennlig hilsen.

Terje Egil Kleiven

.Terje Egil Kleiven,

Spesialist i Allmennmedisin